وارد اتاق کارم شد.
روی صندلی مراجعات که جلوی میزم بود نشست.
اولش شک کردم ولی گفتم شاید اشتباه می کنم.
شروع کرد به توضیح دادن مشکلش و از هر دری می گفت، از خانواده و از دوستان و از خودش و ...
بهش گفتم انشا الله پیگیری می کنم کارت سریع تر حل بشه.
فقط مشخصاتت رو روی این فرم بنویس که بتونم پیگیری کنم.
وقتی می خواستم فرم رو چک کنم یکباره سرخ شدم از خجالت.
باورم نمی شد.
کمی به او نگاه کردم، کمی به کاغذ و ...
ازش پرسیدم این مشخصات خودتان است.
گفت بله مریم ...
باورم نمی شد، چون فکر می کردم پسر باشه.

این یک مکالمه خیالی بود
اما به نظرتان چند سال دیگر وضع جامعه مان به جایی می رسد که برای تشخیص جنسیت افراد باید از خودشان سوال کنیم که تو دختری یا پسر؟!

یه زمانی خانم ها از بس پوشیده بودن نمی شد شناختشان، می ترسم اگر به همین منوال پیش بریم یه زمانی هم فراخواهد رسید که مشابه داستان فوق نشه شناختشون